znani klubowicze


a_wilczkowskiAndrzej Wilczkowski

Prezes I kadencji, wielokrotnie członek władz klubowych i centralnych; członek honorowy ŁKW i PZA oraz Kapituły członkostw honorowych PZA. Jeden ze współzałożycieli Klubu w Łodzi. Starszy instruktor, wielokrotnie kierownik i instruktor kursów skałkowych i tatrzańskich. Działalność górską prowadzi od 1948 roku. Pierwsze przejścia i wybitne powtórzenia letnie i zimowe w Tatrach (min. pierwsze przejście środka pn. ściany Jaworowego Rogu, pierwsze zimowe przejście pn.-wsch. ściany Mięguszowieckiego Szczytu) i Alpach w latach 50-tych. Kierownik i uczestnik wypraw w góry egzotyczne (Hindukusz, Etiopia, Spitsbergen, Kaukaz) oraz obozów alpejskich. Znany pisarz autor wielu książek o tematyce górskiej (m.in. „Miejsce przy stole” historia taternictwa lat 40-tych i 50-tych), społecznej i wojskowej. Powszechnie znany, dla młodych legendarny „Wilk”.


w_mandukWładysław Manduk

Prezes II, V i VI kadencji; wielokrotnie członek władz klubowych i centralnych. Jeden ze współzałożycieli Klubu w Łodzi. Starszy instruktor, szkolił w skałkach i w Tatrach. Wspinał się od 1947 roku, w Tatrach, na Kaukazie i w górach Turcji, najbardziej intensywnie w latach 50-tych. Odkrył skałki kroczyckie dla wspinaczy.


r_przybylskiRyszard Przybylski

Prezes III kadencji, wielokrotnie członek władz klubowych. Instruktor przez wiele lat szkolący z pełnym poświęceniem w skałkach i w Tatrach kolejne roczniki klubowe. Wspina się od 1952 roku.


a_janikAntoni Janik

Prezes IV kadencji, późniejszy prezes Zarządu Głównego Klubu Wysokogórskiego i członek Koła Warszawskiego. Wspinał się od 1953 roku w Tatrach, Alpach i w górach Turcji. Członek honorowy PZA 


j_michalskiJerzy Michalski

Prezes VII kadencji, wielokrotnie członek władz klubowych, instruktor. Wspina się od 1953 roku; w latach 60-tych jeden z czołowych alpinistów polskich i europejskich; pierwsze przejścia i wybitne powtórzenia latem i zimą w Tatrach, Alpach i na Kaukazie (m.in. drugie przejście Centralnego Filara Freney, pierwsze przejście pn.-wsch. ściany Mizirgi przez „Bałałajkę”). Kierownik i uczestnik licznych wyjazdów i wypraw w góry wysokie i typu alpejskiego (Himalaje, Karakorum, Hindukusz, Pamir, góry Afryki centralnej, Atlas, Andy południowo- i północno-amerykań-skie). Do zdobycia „Korony Ziemi” brakują mu tylko 2 szczyty.


b_macBogdan Mac

Prezes VIII, IX i X kadencji, wielokrotnie v-prezes do spraw sportu i szkolenia, członek władz klubowych i centralnych KW (od 1959 roku bez przerwy we władzach Klubu); członek honorowy ŁKW. Instruktor szkolący w skałkach i w Tatrach zimą i latem. Działalność górską prowadzi od 1952 roku, wyczynowe drogi latem i zimą w łatach 60-tych (jak jednodniowe zimowe przejście pn.-wsch. Filara Mięguszowieckiego Szczytu). Kierownik i uczestnik wyjazdów (Pireneje, Alpy, Riła, Piryn) i wypraw w góry wysokie – Andy, Hindukusz (pierwsze wejście na Auar, drugie nową drogą na Kishmikhan). Od lat niestrudzenie prowadzi walne zebrania ŁKW.


m_grochowskiMarek Grochowski

Prezes XI kadencji; wielokrotnie członek władz klubowych i centralnych (m.in. v-prezes), instruktor. Wspina się od 1958 roku intensywnie do chwili obecnej; pierwsze przejścia i wybitne powtórzenia latem i zimą w Tatrach, Alpach, Kaukazie, Pamirze, Karakorum, Himalajach i Etiopii począwszy od lat 70-tych; m.in. nowa droga centralnym filarem Brouil-lard i pierwsze wejście na Shispare. Kierownik i uczestnik niezliczonych wypraw w góry wysokie i egzotyczne – Himalaje, Karakorum (trzykrotnie K-2), Hindukusz, Pamir, góry Etiopii i Alaski.


a_dworakAndrzej Dworak

Prezes XII kadencji. Rozpoczął działalność z olbrzymim zapałem i entuzjazmem. Wspinał się od 1965 roku w Tatrach, Dolomitach, Alpach i górach Norwegii. Takie pierwsze wejścia zimowe z jego udziałem, jak filar Narożny Mount Blanc drogą Bonattiego i północny filar Trollryggen oraz pierwsze przejście Centralnym Filarem Brouillard to jedne z najwspanialszych dokonań w historii alpinizmu. Tragiczna śmierć pod wschodnią ścianą Mont Blanc przerwała jego znakomicie zapowiadającą się karierę.


g_wasiakGrzegorz Wasiak

Prezes XIII kadencji. Wspinał się od 1966 roku, głównie w Tatrach. Brał udział w wyprawach w góry Turcji, w Andy Peruwiańskie i Boliwijskie.


k_konopkaKrystyna Konopka

Prezes XIV i XV kadencji, w okresie przemiany KŁ KW w ŁKW. Od 1959 roku do lat 80-tych wielokrotnie członek władz klubowych, w tym v-ce prezes Klubu. Wspinała się latem i zimą w Tatrach, Alpach Julijskich, w górach Norwegii i Ameryki (piękna kolekcja dróg). Brała udział w wyprawach w Hindukusz, Himalaje i góry Afryki centralnej (weszła na wszystkie 5-tysięczniki Afryki drogami wspinaczkowymi).


z_laskowskiZbigniew Laskowski

Prezes XVI kadencji. Wspinał się od 1972 roku w Tatrach, Alpach i na Kaukazie. Uczestnik wyprawy AKG w góry Iranu i łódzkiej wyprawy w Himalaje Nepalu w 1980 roku. Brał udział w pierwszym polskim przejściu „Filaru Amerykańskiego” na Brouillard Mont Blanc.


k_kraskaKrzysztof Kraska

Prezes XVII kadencji. Wspinał się od 1976 roku w Tatrach, Alpach Francuskich i Szwajcarskich oraz w Pamirze. Specjalista od trudnych, dużych dróg skalno-lodowych. Wszedł na Pik Komunizma, a na Matterhornie pokonał zimą drogę przez Nos (Zmutt Nase). Zginął przy próbie zimowego przejścia pn. ściany Grandes Jorasses


w_sopielaWłodzimierz Sopiela

Prezes XVIII kadencji. Wspinał się od 1978 roku w skałkach wapiennych i nadłabskich „piaskowcach”, a także w Tatrach i Alpach Francuskich. Współautor trudnej drogi na pn. ścianie Mnicha, tzw. „Międzykancia”.


k_pankiewiczKrzysztof Pankiewicz

Prezes XIX, XX, i XXIV (obecnej) kadencji i p.o. prezesa w XVIII kadencji. Wielokrotnie członek władz klubowych. Wspina się od 1971 roku. Przez dwie dekady w ścisłej czołówce krajowej. Pierwsze przejścia I wybitne powtórzenia letnie i zimowe wielkich dróg w Tatrach, Dolomitach, Alpach, Kaukazie i górach Synaju, (m.in. pierwsze zimowe przejście Drogi Comiciego na pn. ścianie Civetty). Uczestnik wielu wypraw w Pamir, Himalaje i Karakorum (Kangczendzonga i Nanga Parbat zimą, 3 x Ma-naslu, Makalu, na K-2 osiągnął 8100 m, uczestnik jednego z najszybszych w historii wejść na Pik Komunizma). Za najpiękniejszy dzień w górach uważa 21 godzin, w czasie których pokonał z P. Panufnikiem „łańcu-chówkę”, złożoną ze wszystkich czterech „Sprężyn”. świetny również w skałkach, w tym w zawodach we wspinaczce na czas.


j_fijalkowskiJan Fijałkowski

Prezes XXI kadencji. Wspina się od 1974 roku. Jeden z najwybitniejszych polskich wspinaczy przełomu lat 70-tych i 80-tych. Wspaniałe osiągnięcia skałkowe oraz liczne, znakomite wspinaczki letnie i zimowe w Tatrach, Dolomitach i Alpach. Dwie z nich to nowe, trudne drogi na zach. ścianie Petit Dru oraz na Filarze Narożnym Mont Blanc. Jeden z odkrywców polskich piaskowców „Hejszowiny”, czyli Gór Stołowych. M.in. jemu ŁKW zawdzięcza dom w Pasterce oraz ścianę wspinaczkową na ul. Pienistej.


w_szczepanikWładysław Szczepanik

Prezes XXII i XXIII kadencji. Wspina się od 1975 roku w Tatrach, Alpach, Dolomitach i różnych regionach Europy. Miłośnik „Hejszowiny”, niestrudzony opiekun i budowniczy naszego schroniska – chatki klubowej w Pasterce.


h_nadziakiewiczHenryk Nadziakiewicz

Członek honorowy ŁKW, senior Klubu Łódzkiego i jeden z jego założycieli. Wspina się już od 1948 roku w Tatrach i skałkach. Instruktor, szkolił już od pierwszego kursu skałkowego w 1951 roku jeszcze przed założeniem Koła Łódzkiego, a także jeszcze w 1980 roku w Tatrach (30 lat szkolenia!). Wielokrotnie we władzach Klubu zarządzie, komisji rewizyjnej i sądzie koleżeńskim.


m_gryczynskiMaciej Gryczyński

Członek honorowy ŁKW, słynny „Sprężyna”, wspina się od 1953 roku, jeden z najwybitniejszych polskich i europejskich wspinaczy lat 60-tych. Autor wielu pierwszych przejść letnich i zimowych w Tatrach (m.in. „4 Sprężyny” na Małym Młynarzu, na ścianie Kotła Kazalnicy, na wsch. Mnicha i na zach. Kościelca) na Kaukazie i w Alpach m. in. uczestniczył w drugim przejściu Centralnego Filaru Freney, pierwszym zimowym przejściu pn.-wsch. Filara Les Droites. świetny również w skałkach wiele ekstremalnych pierwszych przejść. Brał udział w wyprawach w Atlas i Hindukusz (pierwsze wejście na Languta Barfi, drugie nową drogą na Kishmikhan).


j_mackiewiczJerzy Mackiewicz

Powszechnie zwany „Maćkiem”, wspina się od 1953 roku. Instruktor, od 1966 do 1970 kierownik klubowego referatu szkolenia; szkolił od 1957 roku do końca lat 70-tych w skałkach i Tatrach, latem i zimą. Indywidualista, ekscentryk, znany doskonale szerokim rzeszom klubowym od lat 50-tych do 80-tych.


j_warteresiewiczJerzy Warteresiewicz

Wspinał się od 1954 roku. Słynny „Dziurek”, jeden ze „ścigantów”. Początkowo w Kole Łódzkim, później Warszawskim. Pierwsze przejścia i wybitne powtórzenia latem i zimą w Tatrach, Alpach. Uczestnik łódzkiej wyprawy w Hindukusz (pierwsze wejście na Languta Barfi, drugie nową drogą na Kishmikhan). W 1968 roku, podczas szkolenia komandosów uległ wypadkowi, który unieruchomił go do końca życia. Członek honorowy Klubu Wysokogórskiego.


w_miroslawskiWaldemar Mirosławski

Członek honorowy Klubu. Wieloletni członek władz klubowych, szef komisji szkolenia w latach 1972-1983. Instruktor, nieodłącznie związany ze szkoleniem skałkowym i tatrzańskim na najwyższym poziomie. Szkolił praktycznie co roku od 1956 do 1983. Wspinał się od 1954 roku, głównie w Tatrach oraz skałkach polskich, niemieckich i czeskich. Uczestniczył w odkrywaniu polskich „piaskowców”; współautor pierwszego przewodnika po „Hejszowinie”. W planie dalsze przewodniki po skałkach.


k_gromskiKazimierz Gromski

Wspinał się od 1960 roku. Instruktor, szkolił w skałkach i latem w Tatrach od 1965 do 1978 roku. W tym okresie, i nie tylko, postać ogólnie znana i lubiana przez starych i młodych, pełna humoru i pogody ducha. Wprowadził do Klubu grono młodzieży.


a_skoczylasAdam Skoczylas

Czołowy alpinista i himalaista polski lat 50-tych. Uczestnik zwycięskiej wyprawy w Himalaje na Dhaulagiri. Przeniósł się do Łodzi z Koła Krakowskiego. Wyczynowe drogi latem i zimą w Tatrach, Alpach i na Kaukazie. Brał udział w słynnej akcji ratunkowej na pn. ścianie Eigeru. Znany pisarz zajmujący się tematyką górską (4 książki, w tym angielska „Stefa-no we shall come tomorrow” oraz opowiadania w wydaniach zbiorowych)


w_jedlinskiWojciech Jedliński

Wspina się od 1962 roku w skałkach, Tatrach, Alpach, Dolomitach, górach Bułgarii i Norwegii. Uczestnik wypraw w Pamir, Hindukusz (latem i zimą), Andy, Karakorum i Himalaje. Jeden z najznakomitszych polskich wspinaczy przełomu lat 60-tych i 70-tych. Jednym z jego najważniejszych osiągnięć był udział w pierwszym przejściu zimowym pn Filara Troll-ryggen. Trener alpinizmu, czynny instruktor, lubiany przez młodzież. „Mistrz Pankiewicza od 1972 roku”.


a_warmAleksander Warm

Początek działalności wspinaczkowej w 1968 roku. Intensywnie wspinał się wyczynowo przez całe lata siedemdziesiąte, pokonując liczne trudne drogi latem i zimą w Tatrach, Alpach, Kaukazie i Dolomitach. Uczestniczył w pierwszym zimowym wejściu drogą Comiciego na pn. ścianie Civetty. Brał udział w wyprawie ŁKW w Himalaje. Od dwudziestu lat w Szwajcarii. Ciągle się wspina w Dolomitach, Alpach i skałkach.


w_swiecickiWojciech Święcicki

Wspina się od 1970 roku, szkoli od 1972 roku, starszy instruktor od 1985, w latach 1984-87 zatrudniony w ŁKW na etacie instruktora. Wielokrotnie we władzach klubowych i centralnych (członek Zarządu PZA przez 15 lat, 1986-1998 przewodniczący komisji szkolenia PZA, wielokrotnie v-prezes PZA 1999-2001 p.o. prezesa. Wspinał się w Tatrach (m.in. kilka nowych dróg), Alpach Francji, Szwajcarii i Włoch, w Alpach Julijskich, Austriackich, w górach Iranu, Walii i USA.


e_szczesniakEwa Szcześniak

Wspina się od 1972 roku w skałkach wapiennych i piaskowcowych, w Tatrach na wyczynowych drogach wspinała się latem i zimą, przeszła wiele dróg w Alpach francuskich i austriackich, w różnych łańcuchach górskich Stanów Zjednoczonych, w tym ciekawe drogi w Yosemite. Była uczestnikiem i kierownikiem wypraw (również czysto kobiecych) w Hindukusz, Andy peruwiańskie, do Patagonii i w Himalaje. Ma na swoim koncie nową drogę na pn. ścianie Huascaran Norte „Ladies Holyday’. Była członkiem wielu zarządów klubowych, chętnie wprowadza młodych w świat gór.


m_biernackaMałgorzata Biernacka z domu Lemańska

Wesoła, pełna uroku kompanka wielu niezapomnianych górskich wypraw i towarzyskich imprez. Z takim samym wdziękiem i wrodzonym sobie dystansem wspinała się od 1973 roku po trudnych drogach w skałkach i Tatrach, zimą i latem (m.in. komplet „Sprężyn” w Tatrach – Mały Młynarz Kazalnica, wsch. Mnicha i zach. Kościelca), a także w Dolomitach, Alpach i Andach Peruwiańskich. Należy do tych postaci, które ze względu na swe poczucie humoru oraz „dionizyjski” charakter, na stałe wpisały się w środowiskowy krajobraz ŁKW.


e_fijalkowskaElżbieta Fijałkowska

Wspina się od 1974 roku, cały czas intensywnie. Ma za sobą wiele wyczynowych dróg, w tym pierwszych przejść i kobiecych powtórzeń w piaskowcach polskich i saksońskich, w Tatrach (m.in. pierwsze przejście Superścieku” Kazalnicy po lodzie), w Dolomitach, Alpach wschodnich (Wilder Kaiser) i francuskich. Wielokrotnie członek władz klubowych, animator życia klubowego, zwłaszcza młodzieży najmłodszych roczników. Jako instruktor z niestrudzonym zapałem wprowadza w świat wspinaczki kolejne roczniki.


k_liszewskiKrzysztof Liszewski

Rekord wysokości ŁKW w 2001 roku, powyżej 8700 m na Everescie od pn. Wspinał się od 1978 roku latem i zimą, pierwsze przejścia i wybitne powtórzenia w Tatrach (m.in. zimowe 1-dniowe przejście Filara Mięguszowieckiego Szczytu z ścianą czołową), Alpach Włoskich i Francuskich (droga Bonnatiego na Grand Capucin). Udział w wyprawach w góry Afryki (nowa droga na Mount Kenya), Ameryki (McKinley, Pamir i wielokrotnie Himalaje (m.in. łódzka wyprawa na Makalu).


e_pankiewiczEwa Panejko-Pankiewicz

Zaczynała w jaskiniach w Klubie wrocławskim. Potem były skałki, Tatry, Dolomity, Alpy, Kaukaz, Andy, a zwłaszcza Karakorum i Himalaje (atakowała K-2, Kangczendzongę, Makalu dwukrotnie). Jako pierwsza osoba z Łodzi stanęła na szczycie 8-tysięcznika (Gasherbrum I – Hidden Peak, 8069 m); jako jedyna kobieta z ŁKW ma w swym dorobku szczyty 8-tysięczne (drugi – Shishma Pangma). Wspinała się po wielu wyczynowych drogach, w tym w zespołach czysto kobiecych zimą i latem (nowa droga na Huas-caran Norte „Ladies Holyday”) Uczestniczyła w pierwszym zimowym przejściu Kantu Filara Kazalnicy Mięguszowieckiej.


r_brodaJerzy Broda

Wspina się od 1979 roku w Tatrach i skałkach w wapiennych i piaskowcowych – Polski, Francji, Włoch , Austrii, Słowenii, Chorwacji i Niemiec. Najlepsze osiągnięcia to „Wachowicz” na Mnichu (VIII-O.S.), w „piaskowcach to IXa O.S oraz IXb R.P. a w wapiennych to 6.4+ R.P. oraz 6.3/3+ O.S. Sfinalizował umowę na zakup „chatki” w Pasterce. ściśle związany z Klubem, od 1985 jego stały pracownik, znany wszystkim z robót wysokościowych.


m_szczepanikMichał Szczepanik

Chociaż wspinał się od 1983 roku wiele w skałkach wapiennych, Tatrach i Dolomitach, to przede wszystkim zapisał się jako autor nowych dróg w „piaskowcach”. Prowadził drogi o dużym stopniu trudności w czeskim Adrspachu. Jest autorem najtrudniejszych dróg w polskich piaskowcach w „Hejszowinie”. Nieodłącznie związany z gospodarzeniem w Pasterce.